Tomasz Wilmański – CREME MOUSON
"Oczami wyobraźni, widzę hipotetyczny obraz eleganckiej, pierwszej Pani domu przy Dürerweg,
która skuszona reklamą w gazecie, nadobnie i z wiarą wciera krem w niemłodą już twarz,
siedząc przy gustownej toaletce – dokładnie w miejscu gdzie wiele lat później,
ósmego października wieczorem, ujrzałem pierwszy raz świat."
(T.W.)
Jeden z wątków podnoszonych w wystawie p.t. CREME MOUSON odnosi się pośrednio do pamięci o miejscu szczególnym – do poniemieckiego, ponad stuletniego domu, w którym autor przyszedł na świat i mieszkał przez wiele lat. Przewrotny tytuł pokazu CREME MOUSON jest podyktowany dwoma podstawowymi aspektami. Po pierwsze, nawiązuje do produktu (kremu) niemieckiej firmy Seifen- und Parfümeriefabrik J.G. Mouson und CO., powstałej w 1798 roku. Krem produkowany przez rodzinę Mouson był reklamowany jako cudowne antidotum na szpetną cerę i niwelowanie postarzających zmarszczek. Proces "oszukiwania" czasu za pomocą tej mikstury miał być dla ludzi powodem do szczęścia i dobrego samopoczucia. Po drugie, może bardziej istotne jest to, że informację o istnieniu takiego specyfiku kosmetycznego autor wystawy uzyskał podczas remontu piwnicy w domu rodzinnym. Pod zdjętą ze ściany tapetą znajdowały się gazety niemieckie z 1925 roku, a w nich między innymi wydrukowany anons o wspaniałych właściwościach Creme Mouson. Dwa elemnty rzeczistości – krem i dom, których konteksty się tu spotkały, stały się pretekstem w tej wypowiedzi artystycznej do analitycznych rozstrzygnięć związanych z problemem osobowego doświadczania czasu. Ogólnie mówiąc, idea pokazu p.t. CREME MOUSON, przy całym personalistycznym odniesieniu, zasadza się na uniwersalistycznym pytaniu o ontologiczną istotę upływu czasu – pamięci i jej ulotności, o nieuchronność przemijania przy jednoczesnej egzystencjalnej konieczności trwania.
Tomasz Wilmański (ur. 1956 r. w Szczecinie); w latach 1977-1982 studiował rzeźbę w PWSSP w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny). Po dyplomie, w 1982 roku założył Galerię AT, która działa pod jego kierownictwem do dnia dzisiejszego, na terenie UA w Poznaniu. Był inicjatorem i kuratorem wielu wystaw zbiorowych w Polsce i zagranicą. Obecnie jest wykładowcą na Wydziale Edukacji Artystycznej w Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. W sztuce zajmuje się rzeźbą, instalacją, rysunkiem, poezją wizualną, książką artystyczną, performance. Swoje prace artystyczne prezentował na kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce i zagranicą m.in. w Galerii Akumulatory 2 w Poznaniu, Galerii BWA w Lublinie, Galerie Colpo w Berlinie, Muzeum Okręgowym w Bydgoszczy, Galerii Awangarda BWA we Wrocławiu, Bunkier Sztuki w Krakowie, CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie, Galerii XX1 w Warszawie, Galerii AT w Poznaniu, Galerii Oko/Ucho w Poznaniu, Instytucie Polskim w Berlinie, oraz brał udział w wystawach w Niemczech, trii, Francji, Kanadzie, Włoszech, Estonii, Afryce Płd., Szwecji, Holandii. Mieszka i pracuje w Poznaniu.