Pola Wójcik Labirynty drogi donikąd

Idea labiryntu każe nam myśleć o początku i końcu wszystkiego. To temat najgłębszych rozważań
filozoficznych, to presokratejskie podstawy Kultury Zachodu. Naiwnością byłoby myśleć o labiryncie
jako o ścieżce z punktu „a” do punktu „b”. Prace teoretyczne Wilhelma Diltheya uzmysłowiły nam
ważność struktur. W strukturach obowiązuje zależność wszystkiego ze wszystkim, a więc początek
i koniec są immamentnie związane z wszystkimi elementami drogi. Interesuje mnie ontologiczny
wymiar struktur, ich powiązanie z ludzkim losem.
Żyjemy wewnątrz kultury, nasze humanistyczne doświadczenie jest doświadczeniem całej kultury.
Nasza innowacyjność jest nowym odczytywaniem już istniejących znaków w ścisłym związku
z naturalną percepcją prawdy. To skłania mnie do formalnego nawiązania do idei portretów
trumiennych powstałych w Polsce w XVII i XVIII w. Nie interesuje mnie ich sentymentalno mimetyczne
przedstawienie, ale ogólna trapezoidalna forma obrazu i idea początku i końca, która nakłada się na
tę formę i jest usankcjonowana konwencją.

Pola Wójcik, urodzona 11.07.1982 roku w Warszawie. Studia w Akademii Sztuk Pięknych
w Warszawie na Wydziale Malarstwa. Dyplom z malarstwa pod kierunkiem prof. Mariana Czapli
i aneks do dyplomu z projektowania plakatu, pod kierunkiem prof. Mieczysława Wasilewskiego
w 2011 roku. W 2019 roku obroniła doktorat w Instytucie Sztuk Pięknych na Uniwersytecie im.
J. Kochanowskiego w Kielcach.
Swoje prace prezentowała na wystawach solowych, m.in.: „Wszyscy szukamy klucza w różnych
momentach” w Galerii XX1 Kuchnia w Warszawie (2017), „Droga” w Kamienicy Artystycznej TA 3
w Warszawie (2016), wielu wystawach zbiorowych i pokonkursowych m.in. w Parlamencie Rumunii
w Bukareszcie (2015).

zdjęcia 2-5 Ignacy Skwarcan