Marta Paulat
Organizmy

Organizmy stoją, leżą, wiszą. Mają nogi, pupy, biusty, brzuchy i ręce splecione w uścisku siostrzanym i braterskim. Są jednocześnie razem ale też każdy osobno. Mają własną i wspólną przestrzeń i wzajemne splątane relacje. Stanowią różnorodną wewnętrznie rodzinę, która widząc wzajemne pokrewieństwo, jednocześnie podkreśla indywidualność i osobność każdego z jej członków.

„Organizmy” to cykl prac przestrzennych i malarskich powstałych w ciągu ostatnich lat. Punkt przejścia, transgresji, transformacji jest zasadniczą ideą przyświecającą przy poszukiwaniach drogi odejścia od tradycyjnego malarstwa sztalugowego w stronę instalacji malarskiej i obiektów przestrzennych. Kolor, materiał, faktura są tak samo ważne w wykonanym cyklu prac jak ich przestrzenność i ruch. Figura człowieka, fragmenty ciała są równie istotne jak dopełniające je elementy abstrakcyjne, zniekształcone i poddane transformacji. Elementy wykonane, uszyte, nawinięte, przyklejone, uformowane, równoważne z elementami znalezionymi, gotowymi do użycia. Pojęcia kluczowe dla tych prac odnoszą się do haseł: lalka, ciało, tożsamość, deformacja, metamorfoza. Gatunki i techniki artystyczne po jakie sięga artystka to asamblaż, collage, miękka rzeźba. Punktem wyjścia jest tradycyjnie pojmowana figuratywność, poszerzona o elementy abstrakcji. Łacińskie transformatio to przeobrażenie formy. Figury ludzkie  ulegają tu przekształceniom w abstrakcyjne, hybrydalne formy. Zatracają swoją tożsamość, uzyskując tożsamość nową i nienazwaną. Przeobrażą się w figury – lalki, figury transgeniczne. Prace przestrzenne wynikają w sposób bezpośredni z malarstwa, kluczowe znaczenie w ich konstrukcji ma kolor i materia. Stanowią one rozwinięcie poszukiwań malarskich i mieszczą się w obszarze sztuki, w którym figura człowieka jest najważniejszym punktem odniesienia.

Marta Paulat – malarka, autorka instalacji malarskich i obiektów. Ukończyła ASP w Warszawie w 2002 roku, Wydział Malarstwa, pracownia prof. J. Modzelewskiego. Interesują ją zagadnienia malarskości obiektów przestrzennych. Tworzy obiekty malarskie łącząc ze sobą różnorodne materiały, kolory i przedmioty gotowe. Stanowią one rozwinięcie poszukiwań malarskich i mieszczą się w obszarze sztuki, w którym figura człowieka jest najważniejszym punktem odniesienia.

W latach 2011-2015 studia doktoranckie w Instytucie Sztuk Pięknych przy UJK w Kielcach, tytuł doktora sztuki uzyskany w 2015 roku.

Od 2015 roku zatrudniona w Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w Warszawie, w Katedrze Architektury Wnętrz. Prowadzi zajęcia z przedmiotu Przestrzenne Struktury Wizualne.

fot. Ignacy Skwarcan