Justyna Kabala „(Ze)wnętrze. Widok w płynie”

Joanna Mlącka „Prze-tworzenie”

Justyna Kabala o swojej ekspozycji: „Na wystawie są zaprezentowane prace, będące efektem rozważań nad wpływem nowych mediów na treści i formy w malarstwie. Dzieła, wchodzące w skład ekspozycji nawiązują do pojęcia płynnej nowoczesności, wprowadzonego przez Zygmunta Baumana. Odwołuję się w nich do zmiany w postrzeganiu obrazów w ujęciu nowych technologii poprzez zastosowanie warstw, nakładanie filtrów i efektów, powszechnie dostępnych w programach komputerowych.

Skupiam się na efekcie rozmycia, który traktuję jako nieodłączną cechę współczesnego „okna na świat", prowadząc dyskurs z paradygmatem tradycyjnego obrazu. Gaussian blur – rozmycie uzyskane w wyniku zastosowania funkcji gaussowskiej pokazuje, że stawką zredukowania szumów jest redukcja detali. Nawiązując do opozycji wewnętrzny – zewnętrzny, skupiam się na zawieszeniu pomiędzy przybliżaniem i oddalaniem, wejściem i wyjściem, stawiając oko w pozycji ogniskującego obiektywu. Pozbawione narracji, bądź jedynie z jej fragmentarycznymi odgłosami, obrazy zatapiają się w zgiełku informacyjnym, stając się bytami roztopionymi, zakamuflowanymi. Można odnieść wrażenie, że świat, w którym następuje narracja ukryty jest za zasłoną i odkrywa się przed widzem tylko częściowo. Przypuszczam, że wynikające z nieostrości niedopowiedzenia są dla odbiorcy źródłem estetycznej przyjemności."

Justyna Kabala zajmuje się malarstwem, kolażem, instalacją. Mieszka i pracuje w Warszawie. W latach 2001-2006 studiowała na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Otrzymała stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Została wyróżniona kilkoma nagrodami w konkursie Grafika Warszawska. W 2006 zdobyła Złotą Gałązkę Agencji Artystycznej 3A za pracę dyplomową. Kilkukrotnie znalazła się w rankingu Kompas Młodej Sztuki. W 2015 przebywała na rezydencji w Nida Art Colony na Litwie. W tymże roku ukazał się artykuł o jej twórczości w Kolaj Magazine – kanadyjskim magazynie, poświęconym współczesnemu kolażowi.
Brała udział w ponad 50 wystawach indywidualnych i grupowych w kraju i za granicą, m.in. na Litwie, Słowacji, Ukrainie, w Czechach, Niemczech, Hiszpanii i Belgii. Obecnie jest doktorantką w Instytucie Sztuk Pięknych na Wydziale Pedagogicznym i Artystycznym Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Została laureatką stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia dla doktorantów.

Justyna Kabala, olej na płótnie,150×190, 2016

Joanna Mlącka: Prezentowane na wystawie prace to obrazy malarskie oraz wynikające z nich fotografie. Słowo prze – tworzenie odwołuje się tutaj do dwóch zjawisk. Pierwszym jest “tworzenie” przez człowieka obiektów, instalacji z wykorzystaniem niepotrzebnych bądź zużytych materiałów w celu nadania im nowej funkcji użytkowej czy też dekoracyjnej. Owe obiekty, zaobserwowane przeze mnie w przydomowych ogrodach, na ulicy itp. stają się ponownie materiałem do prze – tworzenia ale w obrębie płótna. Zależało mi aby wyodrębnione z naturalnego środowiska przedmioty zachowały swój kształt i fakturę, by były rozpoznawalne mimo dokonanej syntezy. Poprzez wybranie poszczególnych elementów, rozdzielenie ich a następnie złożenie w  odmiennym zestawieniu powstały zaskakujące konstrukcje ale jakby znajome. To co zwróciło w nich moją uwagę, to faktura, struktura i kolor poszczególnych przedmiotów oraz ich nietypowa konfiguracja a także znaki upływającego czasu. Tworząc obrazy przede wszystkim odwołuję się do intuicji, wrażeń zmysłowych i emocjonalnych.

To prze – tworzenie w obrębie wtórnego użycia przedmiotów i aktu twórczego na płótnie, wyzwoliło we mnie chęć dalszego wniknięcia w materię rzeczy ale już nie poprzez farbę lecz obiektyw aparatu. Wykorzystałam znalezione wokół swojego domu przedmioty do stworzenia cyklu fotograficznych kompozycji. Słowo prze – tworzenie ponownie nabiera podwójnego znaczenia. Po pierwsze użyłam tylko jednego materiału – drewna i jego pochodnych w procesie przetwórstwa jak np. papier. Po drugie wybierałam też przedmioty zużyte jak stare meble a raczej ich fragmenty. Tutaj także kierowałam się głównie intuicją bez uprzedniego planowania. Kształt, faktura i kolor rzeczy same nasuwały skojarzenia i relacje pomiędzy nimi. W efekcie powstały kompozycje o nowych znaczeniach.

Słowo prze – tworzenie może zawierać w tym miejscu i trzecie znaczenie: po przez fotografię odwracam proces twórczy swoich obrazów, nie szukam już obiektów w ogródkach działkowych ale zaczynam sama konstruować je we własnej pracowni.

Joanna Mlącka, Podpory, olej na płótnie, deska, 65×90, 2016

Joanna Mlącka urodziła się w 1981 roku w Mińsku Mazowieckim. Od 2013 roku jest doktorantką Instytutu Sztuk Pięknych UJK w Kielcach. W latach 2005 – 2010 studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Obroniła dyplom z wyróżnieniem rektorskim w pracowni malarstwa prof. Jarosława Modzelewskiego, oraz aneks z fotografii w pracowni prof. Grzegorza Kowalskiego. W roku 2009 w ramach programu Erasmus studiowała na Vysokiej Škole Výtvarných Umení w Bratysławie.

Otrzymała nagrodę imienia Prof. Józefa Szajny oraz wyróżnienie Ewy Tomaszewskiej za pracę dyplomową w 2010 roku. Jest laureatką nagrody Inicjatywy ENTRY w 2011 roku, finalistką 11 edycji ogólnopolskiego malarskiego konkursu im. GEPPERTA oraz stypendystką miasta stołecznego Warszawa w 2013 roku. Regularnie prezentuje swoje prace na wystawach zbiorowych. Jest autorką kilku indywidualnych wystaw min. w Galerii Arttrakt, Galerii Promocyjnej, Galerii Klimy Bocheńskiej, Galerii Korekta, Galerii (-1) Centrum Olimpijskiego w Warszawie. Na temat jej twórczości pisano m.in. w kwartalniku „EXIT nowa sztuka w Polsce”, miesięczniku "Businessman" a także w książce „Przewodnik po galeriach. Sztuka inwestowania w sztukę. tom 3”.

Joanna Mlącka zajmuje się malarstwem i fotografią. Inspiracje do swoich prac znajduje w realnym świecie z którego zapożycza kształty przedmiotów i motywy roślinne, w połączeniu z własną wizją pozbawia ich pierwotnej funkcji i nadaje im nowe znaczenie. Dopełnieniem prac często są sugestywne tytuły. W warstwie formalnej operuje nasyconym kolorem, zróżnicowaną materią i dużym realizmem. Konstruowane obiekty często są zawieszone w surrealnej przestrzeni. Jej obrazy to metafora rzeczywistości opisana  symbolami i znakami przedmiotów. W swoich pracach porusza zagadnienie natury człowieka i jego otoczenia.

Otwarcie wystawy. Od lewej: Ryszard Ługowski, Joanna Mlącka, Justyna Kabala