Jarosław Adam Wójcik
Transylwania i inne obrazy, Ludzie
Orka, olej na płótnie, 112x 24o cm, 2021
Współczesny konsumpcjonizm wypracował rezerwy, które służą zaspokajaniu przyjemności. Są one
skodyfikowane, przynależą do współczesnej cywilizacji, mają swoją cenę i przewidywalny przebieg. I wtedy
kiedy ludzkość zajmowała się zbieractwem i teraz o naszym przetrwaniu, przy odrobinie koniecznej
czujności, decyduje rutyna. Wszystko mniej lub bardziej się powtarza, niezależnie od tego czy jest
przyjemne czy uciążliwe. Nie rozszerza to naszego horyzontu i nie przybliża nas do jakiejś oczekiwanej,
ostatecznej prawdy. Zdarzają się jednak wyjątki. Niekiedy życie niespodziewanie zbacza z obranego kursu
i żeby przetrwać musimy szerzej otworzyć oczy. Zmianą interwału może być wydarzenie sztuki, ale jeśli
spojrzymy na to szerzej, okaże się, że podobnych doświadczeń jest znacznie więcej.
Zaskoczyć nas może niespodziewaną recepcją przymusowa podróż. Kiedy wypełniamy gotowy scenariusz,
ale w rzeczywistości, której nie znamy z doświadczenia. Jedziemy tam, gdzie jeszcze nas nie było
i w związku z tym docierająca do nas rzeczywistość ma powab młodzieńczej świeżości. Szybka jazda
samochodem przez wiele godzin wymusza na nas rezygnację z własnej podmiotowości. Nasze bycie
podporządkowane jest drodze, która przejmuje nad nami władzę. Zapadają w nas jedynie fragmenty
widzianej rzeczywistości, ale za to bardzo intensywnie i zmysłowo. Cali jesteśmy wypatrywaniem
niebezpieczeństw, zwalnianiem i przyspieszaniem. Ma to wymiar ontologiczny. Widać w tym podobieństwo
do doświadczenia hazardzisty, które opisuje w swojej hermeneutyce Hans Georg Gadamer.
Doświadczenie nieoczekiwanej podróży przez Karpaty w Rumunii i Słowacji, doświadczenie pokonywania
czasu, zainspirowało mnie do malowania cyklu „Transylwania”.
Jarosław Adam Wójcik
LUDZIE
14 maja – 3 czerwca 2022 roku
Mieszkający przy wschodniej granicy Polski autor postu, który kiedyś przypadkowo przeczytałem, zwrócił uwagę, że jeśli używamy określenia „imigranci” lub „uchodźcy” to jednocześnie wartościujemy. „Oni” to nie takie same osoby jak my. Nie mamy w stosunku do nich zobowiązań, które mielibyśmy w stosunku do nas samych – LUDZI. Dlatego zatytułowałem moją wystawę LUDZIE.
Zawsze fascynowało mnie to co zewnętrzne i to co ukryte. Powierzchnia rzeczywistości jest zaborczym zmysłowym pozorem, w którym doszukujemy się prawdy. Pod nią kryje się to, czego nie jesteśmy skłonni oczekiwać…
Maski „filtrują” rzeczywistość, za obcymi wizerunkami imigrantów kryją się nasze twarze. Rzeczywistość „masek” tworzy magiczne lustro, w którym niekiedy z trudem dostrzegamy własny los. Sztuka bywa kluczem do ukrytej za nimi rzeczywistości.
Wędrówka jest immanentną częścią życia. Wciąż się przemieszczamy, nawet najbardziej leniwym przypada w udziale nieuchronna wędrówka w czasie… Niekiedy ma wymiar metaforyczny, niekiedy przerażająco zmysłowy. Niekiedy „stąd dotąd”, niekiedy na inne kontynenty…
Studia w latach 1978-1983 na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Krakowie pod
kierunkiem profesorów: Jacka Sienickiego, Tadeusza Brzozowskiego i Jerzego Nowosielskiego. Dyplom
z wyróżnieniem w 1983 roku, w pracowni profesora Jacka Sienickiego. W latach od 1984 do 1990 asystent
na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Stypendia Ministerstwa Kultury i Sztuki
w latach 1984 -1985 i 1990. W 1990 współpraca z agentem Victorem Snyderem w Filadelfii USA.
W okresie 1991 – 1993 pracuje w przedstawicielstwie Walt Disney Company w Polsce (EIS-POL Ltd).
W latach 1999 – 2010 jest grafikiem w korporacjach: Bong Polska, Paxar Polska i Avery Dennison R.I.S.
Polska. Tworzy malarstwo, rysunek, grafikę cyfrową, a także zajmuje się pracą dydaktyczną.
zdjęcia (2-5) Ignacy Skwarcan
