FREDO OJDA OBOK

Fredo Ojda w swojej nowej realizacji korzysta z formuły environment;  tworzy  całość z elementów, które w pierwszej chwili mogą wydawać się należące do zupełnie odrębnych dziedzin rzeczywistości. Zestawia obok siebie przeniesioną  z natury kępę roślin, uproszczony rysunek na ścianie, geometryczny obiekt oraz dźwięk. Proponuje  doświadczenie ich w sposób łączny, jako wspólnie tworzących ogólniejszą perspektywę poznawczą, pomocną w refleksji nad tym, co tradycyjnie nazywane jest naturą.

Bowiem natura nie jest już dziś tym, czym była. Nie tylko dlatego, że zmieniły ją ludzkie cywilizacje, ale także dlatego,
że zyskujemy coraz szerszą świadomość, jak bardzo nasze doświadczanie natury przeniknięte jest tym, co w nas ukształtowała kultura: naszymi wyobrażeniami, artystycznymi praktykami i pojęciową wiedzą.  Fredo Ojda przedstawia rodzaj pejzażu wewnętrznego, w którym rozpoznać możemy znaki natury i kultury we wzajemnym powiązaniu. Na gruncie teorii związki te prowadzą do upowszechniającego się już pojęcia i terminu naturokultura, a tu przedstawione zostały
w postaci konkretów kształtujących doświadczenie podmiotu. Doświadczenie holistyczne, przekraczające redukcjonistyczne podziały na dziedziny funkcjonujące niezależnie obok siebie. 

Grzegorz Borkowski

W epoce ekspresji, hałasu i licytacji krzyku Fredo Ojda stara się postępować wprost przeciwnie: jego prace są maksymalnie ściszone i skrajnie oszczędne w gestach. Stara się nie powiększać chaosu współczesnego świata. Nie dąży do burzenia i budowania od podstaw, ale do ochrony świata takim jakim on jest. Jest jednym z pierwszych artystów
w Polsce, który zaczął uprawiać sztukę, która wiąże się z ochroną świata, który ginie pod wpływem różnych zjawisk cywilizacyjnych.

Jerzy Ludwiński